Een onvergetelijke dag

25 mijl ten westen van Bluff ligt het Goosneck State Park. Al vroeg in de voorbereiding lag vast dat we hier naar toe zouden gaan.
Gooseneck State park is eigenlijk niet meer dan een kale parkeerplek met een overdekt bankje, een wc-huisje en een informatiebord. Het bijzondere is de plek. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over twee diep uitgesleten kronkels in de San Juan Rivier.
Er is geen verlichting, geen stroom, geen wateraansluiting voor de campers. Helemaal niets. Ons bezoek zou samenvallen met het kunnen zien van een meer dan gemiddeld aantal vallende sterren omdat de meteorenzwerm de Aquariden vandaan zijn hoogtepunt zou bereiken.

Nadat we vertrokken uit Moab hebben we het rustig aan gedaan. Het had geen zin om vroeg bij Goosnecks aan te komen. Waarschijnlijk toch te heet. Om de tijd te rekken hebben we in de middag een bezoek aan een meertje gebracht en uitvoerig geluncht bij cafe "The Two Rocks" in Bluff. Een leuk restaurant met bijbehorend soevenierwinkeltje. Aan de veranda hingen flessen met een of ander zoete vloestof om de kolibri's te lokken.
Na het eten raakte Wilma in gesprek met een aardige man, misschien wel de eigenaar, en ging het gesprek al snel over onze bestemming.
Hij adviseerde ons om niet naar Gooseneck State Park te gaan, maar naar het iets verder gelegen Muley-View-Point. Hiervoor moesten we met de camper een nog hoger gelegen plateau op via een belachelijk stijle grindweg met haarspeldbochten. Eenmaal op het plateau nog 5 mijl over een onverharde weg en bereikten we eindelijk onze plek. Het uitzicht was adembenemend. Onder ons de slingerende San Juan rivier en in de verte was duidelijk Monument Valley zichtbaar.

Nadat de zon onder was gegaan begon de bewolking langzaam toe te nemen en zagen we het in de verte onweren. Langzaam begon ook de wind aan te trekken. Snel onze camper in en hopen dat het nog op zou klaren. De wekker op 4 uur 's nachts gezet en afwachten. Het nachtelijke uitstapje was meer dan de moeite waard. Als een brede licht-witte band was de melkweg duidelijk te zien. Jammer genoeg was het niet geheel onbewolkt maar toch nog zeven vallende sterren in een kwartier tijd voorbij zien komen.
Vlak na zonsopkomst om 7 uur in mijn eentje nog een fikse ochtendwandeling gemaakt en om 8 uur de afdaling weer ingezet en toch nog maar even Gooseneck zelf bezocht. Vervolgens 4 uur (200 mijl) gereden om aan de zuidkant van de Grand Canyon uit te komen. Morgenochtend gaan we hier nog even naar terug om daarna koers te zetten naar het westen, richting de zee, maar daarover morgen meer.

André